Anton Heyboer®
Leven als kunst
kunst als leven
In 1951 zinkt Anton in de diepte van de oerbeelden van de mensheid. Een (meestal) ongeneeslijke ziekte. Een enkele keer kan iemand er weer uit tevoorschijn komen. Als het lukt om aan de chaos van oerbeelden uitdrukking te geven, dus een uitbeelding en een structuur, dan is het mogelijk om toch in de maatschappij terug te kunnen keren.
"Normaal" worden is niet meer mogelijk, het menselijke is te klein geworden. Voortaan geven deze oerbeelden de waarden van het leven aan.
(sommige afbeeldingen hebben al een link: mouse-over en hij wordt zichtbaar)
1950-51 Zielsdoorbraak. Anton heeft het contact met de mensen verloren. Niet in hoe hij zich gedraagt tegenover hen, maar het geloof in de mens. Hij kijkt neer op het “menselijke”, het totale verlies van alle stijl zodra het om overleven gaat.
Opname in "Meer en berg" bij Santpoort, Januari � Mei 1951.
Oerbeelden. Als een bestaand beeld, dat in deze tijd begrepen kan worden, een oerbeeld aanraakt, slaat dit met grote kracht in de ziel in. Zo zijn er verschillende beelden, die in Anton's werk een belangrijke betekenis hebben.
1951, de eerste tekening na Santpoort. De figuren ontstaan, zij zijn uitbeeldingen van waarden en betekenissen.
In alle tijden hebben zieners en kunstenaars geprobeerd, om archetypen uit te beelden. Elke tijd heeft zijn eigen uitbeelding nodig, om de verbinding met de eigen ziel te vinden.
Klik op de pijlen om door het hele systeem te gaan, of op punten in de afbeelding om naar het onderdeel te gaan, waar u meer over wilt weten.
1951, Anton koopt zijn eerste scheepje, een vletje. Huwelijk met Elsa Wijnands (Puk).
Met Elsa (Puk) in 1952 in IJmuiden. Anton “vist” paling. De eerste keer vangt hij veel, daarna nooit meer. Toch gaat hij dag in dag uit door. Hij vist niet, hij leeft visser.
Augustus 1952 geboorte van zoon Andries.
Verhuizing naar de Jonge Wolf. Het pandje hoort bij de drukkerij van Henkes-Senefelder, waarvan Ger Henkes, Ton's zwager, directeur is. Ton mag met Puk op de zolder wonen. Begin 1953 scheiding van Puk.
Anton ontmoet Erna, die dan 15 is.
In 1954 trekt Frans Verpoorten het sloepje van Ton achter zijn Hoogaars aan naar de haven van IJmuiden. Het wordt een zomer vol vriendschap en vrijheid.
De manier waarop Ton het papier en het drukken behandelt geeft het werk een “oer”-uitstraling.
In de winter van 1953-54 duikt Anton onder op de zolder van Henri Boot. De inrichting zoekt hem, omdat ze vinden dat hij niet geschikt is voor de maatschappij.
Hij begint daar met het schrijven van een boek over de beelden, die hij in Santpoort heeft ervaren.
Het boek wordt in 1975 in facsimile uitgegeven door Omega Boek.
1956 Anton krijgt de beschikking over een atelier in de Doelen.
Augustus 1956 huwelijk met Erna Postma.
In 1957 stelt galerie Espace zijn werk tentoon. De conservator van het prentenkabinet van het Stedelijk Museum, Jan van Loenen Martinet, ziet het werk. Het Stedelijk koopt 32 etsen aan.
In 1958 vertrekt Anton uit Haarlem. Samen met Erna had hij een schip gekocht, met visnummer IJM384, dat hij St. Marcelle doopte, naar zijn dochtertje. Het plan was, om door Frankrijk te varen.
In Amsterdam meren ze aan de Oude Schans, om iets aan de motor te laten doen. Maar ze blijven in Amsterdam hangen.
Erna met Marcelle. Marcelle is hier 14 maanden.
In de periode van 1957 tot 1965 heeft galerie Der Spiegel zeer veel interesse in Anton's werk. Dit inspireert Anton tot vele etsen, soms verenigd tot ets-boeken.
1959. Huwelijk met Ivonne Tilman. Het duurt maar een jaar, in 1960 gaan zij alweer uit elkaar.