"This is the grafic sign of the beeing", 1975.
Toen Anton in 1951 in de psychiatrische inrichting bij Santpoort dacht dat hij gek was heeft een hert hem de weg gewezen. Hij zag in de ogen van dat hert (in de Haarlemmer Hout was een hertenkamp) hoe en waar hij de weg terug naar zichzelf kon vinden: afdalen naar die ondergrond of oergrond in je ziel waar de buitenwereld nog niet bestaat. Naar de wortels van het leven.
Hij tekent het dier als “Het Dier” als de uitbeelding van een oerbeeld. Of, zoals Anton het zelf zegt: alle krachten die er over zijn, doordat de liefde niet volledig de ziel omvat. Of ook, op een ets: “De onschuld van het dier is naakt. De mens is zich bewust van zichzelf en dus ook van zijn schaamte. Dat is de cultuur”.
Anton en Maria met hun honden in 1962. Vooraan de zachtaardige dog Kunti, die het symbool 'Dier' zo goed uitbeeldde.
Toen Kunti stierf deed Anton haar halsband om. Hij bleef hem vele jaren dragen. Hier zit Arjuna naast hem, een van Kunti's kinderen.
Ons leven werd altijd omringd door een schare honden. Na de doggen kocht Anton een compleet nest van 7 herderpuppies. Het kwam zelfs in het Noordhollands dagblad. Fotograaf Olav Lammers bracht ons een exemplaar van de krant.
Een collage uit 1975, "Back in Kunti". Een verslag van het afdalen in de diepte, waar Anton heel vaak opnieuw naartoe moest, terug naar de werkelijke waarde.
"Life" is zijn naam voor wat buiten de ziel ligt, de wereld. De tegenpool van "living", leven vanuit de ziel.
In de tekst van deze collage: "Life is true as hate. Life is objective as power".
In de diepte van 'living' vind je de archetypen. Zonder structuur worden die tot demonen. Maar het lukte hem om ze tot beelden te maken en ook een onderling verband te vinden. Dat werd zijn systeem. Het lijkt op heel veel dergelijke ‘structuren’ overal ter wereld. Mandala’s zijn heel bekend, maar ook de astrologische cirkel. Het is een kosmische structuur of cyclus, de basis van alles wat ontstaat en verandert.
Anton's kunst is te koop vanuit Den Ilp 66