Het gevolg was, dat hij zich sterk vernieuwde in zijn werk: een heel ander soort etsen, grote tekeningen op bladen van 6 meter en tekeningen van kristallen.

 Wat Anton zo interesseerde in de tapijten waren de strakke oer-motieven. Hij herkende deze ook in kristallen: de eeuwige wetten waardoor elk kristal altijd volgens dezelfde wet gevormd wordt. Hij kocht grote hoeveelheden mineralen: ruwe brokken bergkristal, rozenkwarts, amethist enzovoort, en maakte een grote serie tekeningen hierover.

 In Januari 1984 richtte Museum van Bommel van Dam in Venlo een grote Heyboer tentoonstelling in van werk dat door de familie Timmermans verzameld was. Ook de Perzische tapijten, die op dat moment Anton hevig fascineerden (zie 1982), waren vertegenwoordigd. Foto: de grote zaal in het museum, met aan de wand een niet-opgespannen strook linnen van ongeveer 6 meter lang en 1,5 meter hoog.

 Vanaf 1984 ontstond er een grote serie "Tantra"-etsen. Meestal over de vrouw en de slang.

 Hij tekende ook veel op rijstpapier met verf en/of krijt.

"Love is the place you want to be
Only the wise man is the worth of love
Be the woman is the best"

 Anton koopt pakken klei in verschillende kleuren, en maakt er beeldjes van, allemaal met hetzelfde onderwerp: de onschuld. Het geknielde devote figuurtje.

Zie overzicht alle beelden.

 "Geest en natuur" (of De dood van het individu)

 Anton bevrijdt zich van het "individu". In Santpoort was dat al gebeurd, maar door de statische situatie van 3 vrouwen in de 70-er jaren moest hij ook zij laatste houvast er aan loslaten.

 Nog een belangrijke verandering: Anton kocht papier dat gemaakt was om etsen te drukken of gouaches te maken. Het Van Gelder papier, dat hij tot nu toe gebruikte, was daar eigenlijk niet zo geschikt voor. Het was papier voor legale documenten, uitstekend papier, maar het nam etsinkt of verf niet goed op. Ook was het te hard om diep in de etslijnen te drukken.

Het nieuwe papier, Hahnemühle, was te groot voor de oude gietijzeren pers, dus hij vouwde de bladen dubbel.