Molenpapier is niet vlak, waardoor inlijsten niet makkelijk is.

  Als werk van Anton wordt ingelijst, is het ‘t mooist als het papier in zijn geheel zichtbaar blijft. De eenvoudigste manier is om een lijst te nemen die rondom een paar centimeter groter is.

  Dat geldt ook wanneer een passepartout wordt gebruikt. Het voordeel van een passepartout is dat het glas niet tegen het papier aan zit, maar het passepartout zou in dit geval dus niet over de randen van het papier moeten gaan.
(Een passepartout is een vel dun karton met een gat in het midden voor de tekening. De rand ervan zit tot onder de rand van het glas, waardoor dat glas niet plat in de lijst zit maar met een beetje ruimte). Het passepartout moet dus altijd zo dik zijn, dat het glas niet tegen het papier van de tekening aan komt.

  Een andere mooie manier, die ik heb gezien, was om de tekening op een iets groter vel wit papier te leggen met daaronder een vel dat nog iets groter is en met een kleur uit de tekening, eventueel iets bleker gemaakt, bijvoorbeeld lichtblauw. Dan maak je een passepartout over dat lichtblauwe papier, iets wijder dan het witte vel, zodat je rondom een halve centimeter van het blauw blijft zien.

  En dan is er nog een manier, mijn favoriet: een baklijst. Je neemt een schot dat rondom minstens 2 cm. breder is dan de tekening, en daar maak je een schotje op vast dat net iets kleiner is dan de tekening. Als je de tekening dan op dat kleinere schot vastmaakt, steekt hij aan alle kanten een heel klein beetje uit en het lijkt of hij zweeft. Tussen de buitenrand en de tekening schilder je mat-zwart of een andere kleur waardoor hij niet erg zichtbaar is. Je timmert latjes rondom tegen de buitenkant van het grote schot. Als je die buitenlatten zo hebt gemaakt dat je er glas op kunt vastmaken, is de tekening ook nog beschermd.

  Je kunt natuurlijk ook het geheel door een lijstenmaker laten maken.

  Het is een heel mooie manier, maar dus wel een stuk bewerkelijker.

terug naar overzicht van alle werken