Vandaag staat er een artikel in het Haarlems Dagblad. Anton kon geen instrument bespelen, maar trok zich daar niets van aan. Hij maakte muziek en zong erbij. Vooral op gitaar, maar ook mondharmonica, en viool zoals op de foto. We hadden o.a. ook saxofoons en trompetten.
Wij hebben er altijd heel veel plezier aan beleefd. Niet alleen aan zijn spel, maar ook omdat het ons ook de vrijheid gaf, om zonder enige terughouding te spelen. Het ging er niet om of je iets kon, maar of je het deed en vooral of je plezier had.