Op een Maandag 23 November werden we gebeld door SBS, of ze een interview konden komen maken. Het was voor de uitzending op Woensdag 25 November van "De 25 vreemdste levensstijlen". De uitzending begon om half 9 en duurt tot half 11, met ertussendoor reclame. Als je hoog eindigt, kom je op het eind.
Interviewster is Fabienne. De camerman kende het hier al, want die is hier ook geweest voor een eerdere aflevering, waarin het vooral over Anton zelf ging.
Toen ik in de gids van die week keek, blijkt het daar "De 25 gekste levensstijlen aller tijden" te heten. We eindigden laag, dus zo gek waren we niet.

We hebben wel een beetje opgeruimd voordat ze kwamen. In de lange gang naar achteren lagen hier en daar grote dotten hondenharen. Dat krijg je met 7 herders in de herfst. Die gang is nogal lang... 70 meter denk ik. Dus dan ben je wel even bezig. Ook rondslingerende stukjes papier en zo, want het lijkt wel of camera's zich daarop concentreren. Die liggen dan als witte vlaggetjes in beeld.

Eerst het interview, in Maria's huis. Daar is het mooi, er zijn genoeg plekken om te zitten, dus meestal ontvangen we gasten daar. In de andere huizen – ieder heeft haar eigen plek – wordt altijd zoveel gedaan, daar moet je eerst papieren en boeken van de stoelen halen om te kunnen zitten, en ook is er niet een voorraadje koffie en kopjes en koekjes om goede gastvrouwen te zijn.

Ze wilden een aantal dingen weten. Als een man al een vrouw heeft, wat beweegt een andere vrouw dan om zich daaraan toe te voegen? En hoe ging dat dan met de vrouw die er al was? Het is natuurlijk wat iedereen altijd bezig houdt.

Ook vroegen ze hoe dat nu met ons ging, nu Anton er niet meer was. Bleven we altijd bij elkaar...? Ja natuurlijk blijven we bij elkaar. Als je 40 jaar met elkaar leeft, en elkaars lief en leed meemaakt, dan raak je onverbrekelijk verbonden.

Toen ze rondliepen over ons erf was het voor hen vooral verbazend hoevéél er van alles was. Anton hield van oude dingen die geleefd hadden. Roestig, onder het stof, en in het verleden gebruikt tot ze bijna helemaal versleten waren. Iets wat nieuw was, leefde nog niet voor hem. Maar ook oude dingen die opgeknapt waren niet. Daar was het leven van weggenomen.

Hij kocht een plattebuis kachel, ik denk in 1990 of zo. Maar in dat pakhuis van die handelaar stonden 200 verroeste fornuizen die bijna uit elkaar vielen. Prachtig! En lampen, ook zo mooi geleefd. Zes verdiepingen vol leven. Anton heeft het allemaal gekocht en laten bezorgen, dus ons hele erf staat van voor tot achter helemaal vol.

Wij waren geïnteresseerd in mineralen die genezend werkten, dus bijvoorbeeld Amethist om beter te kunnen slapen. Dus we kochten een paar kettinkjes daarvan. Anton kon die werking voelen, dus dat interesseerde hem hevig. Als je dat op je erf zet, geeft dat kracht... Wij wonen hier in een moeras, dus hij vond dat die kracht erg goed zou zijn. Nu staan er een stuk of 40 drums met vele kilo's van dat soort mineralen. Heel veel Tijgerijzer, dat was een van zijn favorieten, een ruwe soort uit Australië. Maar ook veel Bergkristal. Allemaal, net zoals de fornuizen, niet het "mooie" spul maar ruwe brokken. Het meeste bergkristal is ondoorzichtig, alsof het gestolde melk is. Maar de werking is natuurlijk dezelfde.
Wat heeft hij nog meer gekocht – tientallen oude auto's en kasten, het hele interieur van een kerk en van een klooster.

Al die dingen hebben iets gemeen: ze geven kracht en cultuur. Deze moderne tijd is arm aan rituelen en aan schoonheid met een diepere inhoud. Als artiest verspreidde hij deze schoonheid, maar hij had ook behoefte om met die kracht om zich heen te leven. Daarom kocht hij speciaal dingen die dat bezaten.

Hij kon zich niet beperken tot "hoe iets hoort", niet tot hoeveel iets hoort, hoe ver, hoe diep, waar je moet stoppen. Hij kende geen grenzen, daarom kon hij ook kunst maken met werkelijke schoonheid en een diepe boodschap. Als hij wel grenzen had gekend, was hij ook in zijn kunst niet verder gekomen dan iets wat 'mooi' is en leuk om naar te kijken. Niet iets wat rijkdom verspreidt of de ziel geneest.