Het werk van Anton kan niet met een sierlijst ingelijst worden. Het is te elementair. Het mooist is als het door Anton zelf is ingelijst, in dezelfde uitvoering als het werk zelf: dus zonder glad of mooi maken. Het hout is ruw, het glas zit er in stukken in en wordt met spijkers vastgehouden.
Op de rand schrijft hij nu en dan teksten. Hoeken worden soms met stukken zink aan elkaar bevestigd.
"Oidipous", 1962
Hij laat ook lijsten maken bij het kistenfabriekje aan de overkant. Ongeschaafde planken, simpele schotjes met een rand.
"Eeuwig", 1964
Een groot nadeel is, dat kisten-hout niet geschikt is voor dit gebruik. Het bevat veel zuren, waardoor sommige werken zwaar beschadigd raken.
"Man had to drink", 1964
Collage met kranten en olieverf, 1965
"La famille qui pense", 1978
"Bijenkasten", 1978
Serie van drie "opgespannen" beschilderde zeildoeken. De derde staat bovenaan deze pagina.
Het opspannen is gebeurd door de zeilen met touwen in een frame van latten te spannen, en daarbij gebruik te maken van de ringen die in de zeilen al aanwezig zijn. De beste manier: op deze manier wordt het werk zelf in geen enkel opzicht beschadigd.
Bij deze ets is de schade zichtbaar, die door het zuur in het hout en de condens achter het glas veroorzaakt wordt. Dus hoe mooi Anton's manier van inlijsten ook is, het is niet aan te raden, werk lang in een lijst als deze te laten.