Anton Heyboer®
Leven als kunst
kunst als leven
Marike
Christian Braun wilde Anton "in de computer zetten". Dus vele verhalen en foto's van hem maken en verzamelen. Ton zou bij hem, in het pand waar hij zijn bedrijf had, komen praten, dat werd opgenomen en het zou uitgetikt worden. Ton verlangde wel, dat hij dan tegen een mooie vrouw zou kunnen praten. Tegen een vent - dat werkt niet. Dus zocht Braun een mooi meisje, dat werd Marike.
Marike was fotomodel en mannequin en ze zat in Parijs, hij heeft haar naar Holland laten komen. Dat ze niet kon typen was geen bezwaar, dat leerde ze wel. Als Ton zijn verhalen vertelde, moest het licht uit, want al die TL-verlichting, dat ging niet. Hij was gewend aan donker. Maar het gebouw was zo gemaakt, dat alles alleen maar met 1 hoofdknop aan en uit ging. Dan stond alles in het gebouw dus stil.
Niet zoveel later nam Ton Marike mee naar huis, en onderweg stopte hij de auto. "Wil je mijn meisje worden?" - ja. Een stuk verderop stopte hij weer "wil je mijn vrouw worden?" - ja. Dus kwam hij thuis met het derde meisje.
Het verblijf in Den Ilp werd niet meteen een succes - net zoals bij de andere meisjes. Toen Joke een jaar later kwam, heeft Anton voor allebei een schip gekocht. Ze lagen dichtbij in het Noordhollands kanaal afgemeerd.
Een schip is een geweldige leerschool. Het moet onderhouden worden, dus je leert aanpakken en verantwoordelijkheid nemen.
Joke had altijd in de garage van haar vader gewerkt, maar Marike kende dit niet. Toch heeft ze eigenhandig het hele vlak in het vet gezet.
