Anton Heyboer®
Leven als kunst
kunst als leven
"Three she as one" 1973
Tekst op de collage: She and she and she is quietness as power as indentity of universal beeing is exccistence.
Three she as one is free of flesh as beeing is end of grip of this culture. Begin of real as true. Anton Heyboer. I pay she (dit staat er 3x, bij elke Judaspenning). End of West as culture.
The death as Minet. Minet is first animal of Den Ilp to die is death is change Den Ilp. Anton Heyboer Juni 73 is Kunti.
(Als ik naar schrijffouten wees, werd Anton boos. "Dit is geen opstel, op kunst gelden andere regels...")
Er waren twee redenen waardoor ons leven, of Anton's leven, of "Den Ilp" nu ging bestaan als werkelijkheid. De ene was dus die vrouw buiten, die erkenning. De andere was dat voor het eerst de dood zijn intrede deed. Eerst was er een poes overleden, Minet. Maar een poes is niet genoeg gewicht om de dood voor een leefgemeenschap te dragen. Maar toen de Duitse Dog Kunti overleed, was ook de Dood, en daardoor het Leven, aanwezig.
Het was het begin van een eigen cultuur, vrij van de om ons heen heersende, Westerse, cultuur. Op een groot aantal etsen uit deze tijd komt de brede rode cirkel voor: het is een geheel, het is rond.
Dus als je alle teksten in "gewone" taal vertaalt, staat er: Drie vrouwen met alle drie hun eigen wezen (daarom staat er she and she and she) geven de rust als kracht van identiteit voor het universele wezen, en dat is "bestaan", (het universele wezen is de echte aanwezigheid in tegenstelling tot de rol die je vervult in de maatschappij).
Drie vrouwen als eenheid betekent vrijheid van het fysieke, en dat is het einde van de greep die de maatschappij (deze cultuur) heeft. Het is het begin van de werkelijkheid als waarheid. "Ik betaal de vrouw".
Het einde van het Westen als cultuur (dat geldt dus voor de invloed van die cultuur op ons leven, niet als einde van de hele cultuur).