Heel in het begin tekende Anton soms op het papier, waar de visboer de vis in verpakte. Anton hield niet van wat "mooi gemaakt" was, hij had contact met het eenvoudige, echte. Dit goedkope papier was voor hem ook later nog het voorbeeld, hoe je eigenlijk moest werken: zonder enige pretentie.
"Visbladen". Toen Anton in Haarlem woonde, in 1951, tekende hij op het papier, waarin de makreel voor de poezen was ingepakt. In 1969 vroeg hij aan de visboer om een pak. Dun vetvrij papier, maar nu ongebruikt. Zie ook 1970.
Het werd een dik boek, meer dan honderd bladen. De galerie kwam in Den Ilp, samen met mister Lefèbre, van de New Yorkse galerie Lefèbre.
Foto gemaakt door mr. Lefèbre. In Anton's hand is een puntje van een "visblad" zichtbaar.
De galerie zocht een groot aantal bladen uit, alle bladen waarop veel illustratie stond. Anton gaf het mee zonder iets op te schrijven. De volgende dag, toen hij er over belde, zeiden ze, dat het maar een stuk of 6 bladen waren. Pas weken later gaven ze toe, dat het een dik pak was geweest, maar het was "weg", nadat ze samen met Lefèbre in een taxi terug naar Amsterdam waren gereden.
"Visblad"
Opgeplakt op Van Gelder papier
"Tegensprekend", Blad uit begin 1970
Opgeplakt op Van Gelder papier, ingelijst in zwarte baklijst.