"Kleed", ets uit 1966, opnieuw geëtst in 1987.

 Anton heeft een paar keer een ets met deze voorstelling gemaakt. Een figuur met het minimum aan kleding, alleen maar een schaamlapje, en daarnaast een cirkel met een kruis, waardoor hij in vieren is verdeeld.

Het kleed is de bedekking van de sexualiteit. De mens neemt zelf de verantwoordelijkheid voor zijn sexualiteit.

 Anton: “De onschuld van het dier is naakt. De mens is zich bewust van zichzelf en dus ook van zijn schaamte. Dat is de cultuur”.

 "Kleed", plaat uit 1966.

 Anton heeft deze etsplaat opnieuw gedrukt rond 1989, op een manier die hij mooier vond dan zijn 'klassieke' manier. Die was ook al totaal anders dan andere etsers hun werk drukten, en hoe het 'hoorde'.

Dit plaatje is nog nat van de petroleum, waarmee het is schoongemaakt na het drukken. Daardoor heeft de petroleum de etsinkt verdund en vetter gemaakt. De manier van drukken beeldt het gevoel uit van de voorstelling.

 Kleed, plaat uit 1981, druk rond 1997.

 De plaat is een gebeten ets, maar gedrukt alsof het een droge naald ets is.

 "Be ever woman"

 Nog een afdruk van het vorige etsje, nu uit 1997. Ook weer op Anton's eigen manier, maar deze keer was de voorstelling niet meer te herkennen. Hij heeft het bijgetekend.

 Tekst gevonden tussen papieren: (cirkel) is liefde (staand kruis) is leven samen (cirkel in 4 gedeeld) is cultuur.

 "To be out the paradox"

 De cirkel mist de verticale lijn, die hem in twee helften links en rechts verdeelt. Deze verdeling is de discussie, dat wat tegenover elkaar kan staan, en wat altijd een paradox is voor het wezen.

 "Vrouw zijn is het werk der man worden"

 Ook hier mist de verticale lijn. Het is de taak van de man, om het wezen van de vrouw te bereiken.