In de zomer van 1952 gingen Anton en Puck naar IJmuiden. Hij had een piepklein bootje, waarop hij een hut had gezet, daar woonden ze in. Het was een belangrijke zomer. Anton "viste", maar ving na de eerste keer niets meer. Pas jaren later leerde hij, dat de lijnen gepekels moesten worden na de vangst, anders rook de paling de dood en beet niet. Hij ging door, dag na dag. Hij besefte dat dat belangrijker was dan het resultaat.

terug naar overzicht werk uit 1951-1964