Anton in cassette-band van 1974: "In de Zonnesteeg in Haarlem deed ik mijn kleren uit, legde de bouwval waar ik woonde, de opengebroken, onbewoonbaar verklaarde huizen, die legde ik de vloeren vol met chamois papier en nam Siberische houtskool, deed mijn kleren uit, 's avonds, er was niemand, en maakte met mijn adem ingehouden in één keer bladen vol, bladen vol. Allemaal met vegen, en als ze geveegd waren kwam ik er even aan met een gum, waardoor er vlekjes ontstonden die het wit en het zwart aan elkaar verbonden. En het had het karakter van oerlandschappen. Dat was dan mijn kunst.

Later ging ik het nog meer comprimeren. Nog meer comprimeren. En de laatste vormen die het had waren de vormen van een ei. Of in ieder geval de vormen van iets ronds, oprijzends, en dat in het oer stond. En toen werd ik krankzinnig. Toen werd ik zielsziek. En ik heb altijd begrepen, als ik kunst zag van grote kunstenaars, dan zag ik altijd dat hun hartstocht en hun karakter aan elkaar verbonden waren. En mijn werk was hartstocht, en het had eigenlijk geen karakter. Karakter, dat moest ik nog verwerven in het krankzinnigengesticht in Santpoort."

terug naar overzicht werk uit 1949