In 1968 kreeg ik (Lotti) een eigen plekje op het erf in Den Ilp. Ik was in 1965 gekomen, en we woonden met z'n drieen in het huis aan de straat. Of eigenlijk de stal: het was een koeienstal geweest. Anton had een houten vloer over de groep gemaakt, maar verder was er weinig aan veranderd. Wel een aantal bedden getimmerd en kistjes neergezet om op te zitten. De tafel bestond uit een zijkant van een houten sloep, dus die was krom.
Het bleek dat samen zo dicht op elkaar zijn, de hele dag, veel te veel energie kostte, dus Anton reed een Citroen-bus het erf op en richtte die in als huisje voor mij. Ik zat rondom in de natuur, Den Ilp was toen nog maar een klein dorp midden in de weilanden. Ik hield van de natuur en ik begon meteen naast mijn huisje een klein stukje te ontginnen voor een paar kroppen sla en een rij bonen. Hierboven: een tuintje betekent vooral heel veel spitten!
Natuurlijk moest mijn geliefde tuintje vereeuwigd worden... Ik kreeg een Rolleyflex van een fotograaf, Martin Paternotte, en begon foto's te maken. Maar toen ik het resultaat aan Anton liet zien, werd dat afgekeurd. Veel te klein, afdrukjes van 12 x 12 cm, dat was niks... Hij stuurde me samen met Martin naar de fotowinkel om papier te kopen van 30 x 40 cm. Het mocht niet kleiner en niet groter. Alleen die ene maat. En verder alles wat je nodig had om filmrolletjes te ontwikkelen en af te drukken. Dat was het begin van het fotograferen. We hebben nu een groot archief van zwart-wit foto's. De afgebeelde foto's zijn gemaakt met een Leica.
In Oisterwijk, op Zondag 19 Mei (eerste Pinksterdag), 14.00 uur, geef ik een presentatie (met veel foto's en afbeeldingen van werk) over Anton's gehele leven.
Ieder jaar, sinds de viering van het 800-jarig bestaan van de stad, is daar op het Kunstplein (zie 'activiteiten') een grote kunstmanifestatie: Kunst•Oisterwijk
Lotti Heyboer
|
herinneringen
