Van 15 Mei t/m 14 Juni is er weer een tentoonstelling
in het Jan van der Togt Museum.
Link naar de video
en nog een

Anton Heyboer is waarschijnlijk de enige artiest ter wereld die via zijn kunst een levens-systeem heeft opgebouwd, wat hij vervolgens tot werkelijk leven maakte. De vorige tentoonstelling in Museum Jan van der Togt was het opbouwen. Nu laten wij het leven zien. Hij gebruikt nu ook elementen uit de buitenwereld in zijn werk. De essentiële elementen van culturen, tapijtmotieven uit het Oosten in grote etsen, schepen in de haven op kleurrijke doeken en hoe hij met ons leefde volgens zijn systeem.

Haven en schepen

Rond 1949-1950 bracht Anton veel tijd door in de haven van IJmuiden. Hij heeft er met Puck Wijnands op een klein bootje gewoond, en hij viste zelf. Daardoor leerde hij de haven en de visserswereld kennen, met zijn eigen regels en wetten. Uit die tijd stammen zijn gevoelige etsen van schepen en van de haven.
Anton was altijd op zoek naar de achtergronden van het leven en vooral van de ziel. Maar rond 1980 kregen zijn herinneringen aan IJmuiden een nieuw gezicht. Hij beeldde nu niet zijn eigen ziel uit, die hij in deze wereld herkende, maar de ziel van die wereld zelf.
Het leven op het water, de wal met zijn bewoners die een vreemd gebied werd. Het vissen, het gevaar van de zee, leven zonder geld.

Haan In Anton's werk was de zuiverheid van de ziel een belangrijk thema. Als symbool hiervoor diende de haan, die kraaide toen Petrus driemaal Jezus verloochend had. Hij heeft zelfs lange tijd op de etsen naast zijn handtekening een haantje gezet. Een haantje met een ei in zijn buik: de haan van de waarheid, die de creativiteit in zich liet ontstaan.

Vinkeveen

In het laatste jaar van de oorlog moest hij zich schuil houden. Hij bracht veel tijd door op de Vinkeveense plassen, in een bootje tussen het riet, met alleen het riet en de hemel om zich heen. Vroeger had hij dit uitgebeeld in zwarte houtskooltekeningen. Nu schilderde hij het in kleuren op doek. Vooral rood en zwart, de kleuren van oorlog, gevaar en moed.

Eigen wereld

Anton vergrootte het huis, hij overdekte het hele erf en zette het vol met dingen die hun sporen hadden verdiend. Oude roestige fornuizen, lampen, het interieur van het Ursulinen-klooster in Bergen en dat van kerk "De Liefde" in Amsterdam. Hij kocht een loods van 6 verdiepingen leeg die tot de nok vol stond met antiek dat niet meer te repareren of te verkopen was. Hiervan schiep hij een leefomgeving die compleet was in zichzelf.

De geest tot leven gebracht

In de jaren van 1960 tot 1975 leefden wij met z’n drieën uiterst sober. Alles was teruggebracht tot zijn essentie. Geen warm water of bad of douche. Kleding bestond uit werkgoed, we maalden zelf graan en bakten daar brood van, we gingen nooit uit. Alleen wat 'echt' was, werd toegelaten, alle versiering werd geweerd. 
Nadat Marike en Joke erbij waren gekomen werd alles veel minder streng en dat werd zichtbaar. De eerste versieringen die binnenkwamen waren Oosterse tapijten. Die hadden ook een systeem, patronen die niet willekeurig waren. En er bleken meer elementen uit de Oosterse cultuur te zijn, die overeenkwamen met ons leven, zoals het samenleven met meer vrouwen. 
Anton moest ook zijn "systeem" uitbreiden. Er kwamen lijnen bij, vooral aan de rechterkant: “Verder dan het manlijk mogelijke en het vrouwelijk mogelijke."

Het adres van het museum is: 
Dorpsstraat 50
1182 JE Amstelveen
Tel. 020-641 57 54, fax. 020-645 23 35
www.jvdtogt.nl , mail: info@jvdtogt.nl

Openingstijden: Woensdag t/m Zondag van 13:00 tot 17:00 uur.